Zuurstof

Ik mis de vogels in de wei…

‘Eh… Utrecht-West… hoe werkt dat eigenlijk?’ Onze nieuwe communicatieadviseur schrijft aan onze website en wil graag begrijpen hoe ons werk van de grond komt. Ik vertel dat wij adviseren, aanjagen en dat wij daarvoor met onze laarzen aan, midden tussen de mensen van Utrecht-West staan. Om te luisteren wat hen bezighoudt. En verbindingen te leggen met wat er verder speelt. Gebiedsontwikkeling aan de hand van de vraagstukken voor een levendig platteland.

Voor ons zo klaar als een klontje, voor een buitenstaander misschien wat vaag. Niet heel lang na deze vraag kwam er een mailtje van een inwoner van Utrecht-West. Met een andere vraag, een schoolvoorbeeld van hoe ons werk begint:

… Ons huis grenst aan de weilanden van Kockengen-zuid, richting Haarzuilens. In 2000 werd ik ’s morgens in het voorjaar verwelkomt door een levendige kakafonie van nestelende en voedselzoekende weidevogels, tientallen soorten telde ik: grutto’s, scholeksters, kieviten, tureluurs, noem maar op. Vandaag de dag is het (vrijwel) stil in de polder! Dit zette mij aan het denken…

...Zag weleens het bord langs de Enschedeweg richting Wilnis staan, met daarop dat Staatsbosbeheer, 3 agrariërs en jullie bezig waren met natuurontwikkeling in opdracht van de provincie. Daarom kwam ik bij jullie uit…

Ik mis de vogels in de wei. Kunnen we daar niet wat aan doen? Het zijn onder meer dit soort vragen die ons werk starten (en die de vogelaar in mij 100% wakker maken ;-). Nu van een inwoner, maar vaker nog van een boer die zich voorbereidt op de toekomst. Binnenkort heb ik een afspraak met André, de man van de mail. Voor die tijd zoek ik uit welk perceel hij beschrijft, wie de eigenaar is, en of en hoe dit perceel aansluit bij andere stukken nieuwe natuur in Utrecht-West. De eerste puzzelstukjes ‘biodiversiteit’ liggen er. Eens kijken hoever ik ermee kom. Volg ons werk en dit verhaal in ontwikkeling.

 

Job van Amerom